سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 9 دی 1403
    29 جمادى الثانية 1446
      Sunday 29 Dec 2024

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        يکشنبه ۹ دی

        حق شکر ( دوم)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۲۶ شهريور ۱۳۹۴ ۲۳:۴۱ شماره ثبت ۴۰۶۵۸
          بازدید : ۳۱۳   |    نظرات : ۲۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        حق شکر ( دوم )
        ياد  بادت  قصه ي  آن  پير  حق           
               كو  به  درگاهش  فقيري  رفت  شق
        نان طلب كرد و خورشت و ميوه ايي         
               تا  كه  اِشكم  سير  و پا در گيوه ايي
        پير حق او را  به  نان، کرد ميهمان         
               خواست تا  گردد برون  از آن  میان
        آن  فقير  پا در  ميان  در   كشيد         
                ناسزا يي  گفت  و رخ  در هم  كشيد
        گفت نانت بي خورشت ارزان بود         
                نان   نمي دادي  تو  بهتر  زان   بود
        نان او را  در  کف  دستش   نهاد         
                 ناسپاسی کرد  و  پا   بیرون   نهاد
        پير    حق   بشنيد  حرف  ناثواب         
                نان خود بگرفت و  کرد او را جواب
        از   پس  او  سائلی  آمد  به  باب        
                 گفت نانی  ده  مرا،  ظرفي  پر  آب
        پير ما ناني كه  پس  استاده  بود       
                  پيش  كردش  سائلي  كو ساده بود
         سائل ما روزی اش زآن باب شد         
                شكر حق  گفتا و  دل  سيراب   شد
        پير حق در مطبخ  آمد  باز گشت         
                حال سائل  با خورشتی  ساز گشت
        آن فقير، خندان  ز رحم   پير  ما          
                 شكر  حق   ميكرد  مي گفتش  دعا
        چون كه سير از  رحمت  الله  شد       
                   شكر  گفت حق  را و باز درراه شد
        پير گفتا  یار  محزون   می روی          
                از  كجا    می آيي   دلخون  ميروي
        گفت سائل  مي شتابم  در به  در        
                 روزگارم    مي كشاند    در    سفر
        اندرون  خانه  شد   آن پير و باز         
                تا   گشايد  مُهر  از   دردانه    راز
        هرچه را در خانه شد  تقديم كرد         
                این چنین شکر وی اش تكريم  كرد
        گفت او را  پير،   رو،  بی   گفتگو         
                بعد  از اين شرمنده ام، هيچم مجو
        گر  بگويي  شكر  يك   بار   دگر         
                مي زني  بر  قلب  من  خاري  دگر
        خانه خالی باشد ای  محبوب  ما        
                   می شوم شرمنده  از شکر و دعا
        گفتمت  اين  قصه  تا  ياد  آوري         
                 سّر   خواهش را تو در كار آوري
        هرچه قسمت باشدت آن می دهند       
                  شكرگفتی، پس فزون زان مي دهند
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        1