رمزشادی

نمی دانم که بابعضی چه کردند
نمک خــورده نمکـدان راشکستند
تمـــــــــامِ خـــــــوبی ات درحـــقِ آنان
وظیفه می شـــــــوددرفکـــــــرِنادان
جلـــــــویِ آیـــــنه چـــون می نشینند
به غیـــــرازخـــــــودکَسِ دیگـرنبینند
توگوئی سینه خالی گشته ازمِهر
نمی گُنـــجدکمی ازآن دراین شعــر
صدایِ عشق وشادی نیست دیگر
گــرفته تیــــرگی دل راسـراســر
دلـــم لَــک زدبـــــرایِ شـــــــادمانی
چه شدآن شـوروعشقِ آرمانی
دوبیتی بانــــوایِ تـــاروسنتــــور
کجــــاشــدتاکُنَددردل به پاشور
نـــوایِ روحبخــــــــش ودلنشیــنی
که می آردخــــبرازشب نشیــــنی
تمــــــــــــام ِخانــــــــواده جمع بودند
غزل یاکه قصیــده می سرودند
یکی باشاهنـــــامه حــال می کرد
تمنّـــــادیگـــــــری یک فــال می کرد
دلِ مَردُم چه خوش بودای دریغا
نمـــــانده غیــرِحســـــــرت دردلِ ما
گمانم رمزِشــــــادی٬ســـادگی بود
دلِ صـــــاف وپُرازدلـــــدادگی بود
نمانده جزاَسَف درسینه٬حــــامی
نیـــــــــایدناخــــــــوشی ها٬درکلامی