در پی تو

چشم پی طرح تو در اسمان
عقل چو گل منتظر ، باغبان
رفته ز صحرا همه لبخند تو
نای فرو مانده به دست شبان
شهر ز اشوب لبالب شده
خسته و درمانده شده پاسبان
باز بهم ریخته نقش فلک
باز دگرگون شده این کهکشان
دفتر اقبال بدست تو و
طالع حسرت زده ای برجهان
نیستی و نیست، دلی شادمان 
داده دل خویش، بدست زمان
-----------------------
شعر سرودن را بلد نیستم
کاغذ سیاه می کنم
نه از سر ذوق
بلکه به اجبار
شاید در میان سیاهی کاغذ
کمی به روشنی بزند
تیرگی ذهنم...