سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        اسب تقدیر

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۴ شهريور ۱۳۹۴ ۲۱:۰۸ شماره ثبت ۴۰۰۶۵
          بازدید : ۴۱۵   |    نظرات : ۲۴

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

         اسب تقدير
        آن يكي جان خسته از  تقدير  خويش          
                 برگزيد   اسبي  و  كرد  تدبير  خويش
        گفت  تقديرم   كه  با  من  يار   نيست          
                  مي روم  آنجا  كه  با  من  كار  نيست
        آنچه   بر   من  آمد   از   تقدير    شد          
                 اين   فلاكت   لوح   من   تحرير    شد
        پس  سوار  اسب،   رفتش  همچو  باد         
                  دور   شد  از  آن  ديار،  بادا  كه  باد
        در    ديار     ديگري      اطراق    كرد        
                  خانه  و   كاشانه يي   در  باغ     كرد
        چند  گاهي  چون  در  آن غربت بماند        
                  هيچش  از  شادي  به  دل  باقي نماند
        گفت    بايد   دورتر    گردم  از    او          
                 غصه ام  بیش   آمد   و  مُردم   از   او
         من  شوم  آنجا   كه  تقديرم   نجست       
                   زندگي   بايد   که تحریرم   به جست
        اسب  خود   را   بار ديگر زين   نمود        
                  در  پي   تقدير    بهتر    ز ين    نمود
        روزها  مي رفت  و شب ها در  شتاب         
                  مي گذشت  از  كوه  و دّره،  جوي آب
        تا   رسيدش      دامن   كوهي     بلند       
                   ديد  کوهی  سبز    و  دل،  آمد به بند
        گفت كه اينجا نيست از تقدير    شوم          
                 جان  خلاصي  يافت از  تحریر   شوم
        بايد    اينجا    زندگي    آغاز     كرد       
                    درب  شادي  روي  خويشم  باز كرد
        ليک   آنجا    نيز      آرامش     نبود        
                   صد   تّقلا کرد و آن    کامش     نبود
        عاقبت پیری  بر  او   اینگونه     گفت        
                   هر  کجا   گردی   بگردد  با  تو جفت
        كي  تواني  تو   فرار   از    خويشتن         
                   كي  جدا يي  مي توان  سر  را  ز  تن
        آنچه بر تو آمدست از سوي توست          
                   ذات   تو  در هر  كجا درجوي توست
        گر  خرامي،  مي خرامد   همچو   تو           
                  گر   دويدي    مي دود  او  همچو  تو
        پس  بيا   با  خويشتن  دمساز   شو         
                  ذهن   پاك  از   كينه اش را  ساز شو
        خود  نگر  بر  اين  جهان و ساز  آن          
                  خوش  نوايي  بشنو اي  هم  راز  آن
        چون  شنيدي،   هم  صدا  با باغ  شو         
                   ورنه  در   دوزخ   فرو  و  طاق   شو
        چون كه ناشي شد سوار اسب  رام           
                  مي كشد  افسار     او    را      ناتمام
        جفتك  اسب  از   مرام  اسب  نيست          
                   از  كشيدنهاي  افسار است  به ايست
         سالها   افسار بخت ات   دست   تو            
                 اين  چنين   است  روز گار هست تو
        چند    سالي  واگذارش    دست    او        
                     هستي ات   پيوند  ده  با  هست   او 
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4