عاشق صادقت منم

اگر نمی خواستم شاعر باشم،

گلپر خیال شب را

با ستاره ها پولک دوزی می کردم

از ابرهای سپید آسمان بالشی می دوختم

و سر بر بالش،

با نسیم گفتگوها می کردم.

اگر شعر نمی بست دست هایم

با بال های رنگین شاپرک دامنی می دوختم

و با تاجی از گل ها،

روی شفافیت آیینه گرم می رقصیدم

اگر شعر نمی شد خواب و خوراکم،

اگر باران تر نمی کرد شعرهایم،

زیر چتر سبزینه ی شبدر چهار پر پناه می گرفتم!

و حوصله ی برگ را ورق می زدم

اگر شاعری را دوست نمی داشتم،

با مداد نتراشیده ی بچه ها نی لبک می ساختم

یا حتی با تارهای عنکبوت

حصاری برای شقایق می بافتم

نمی دانم چرا

گاه گاهی زیر معصومیت یک واژه قایم می شوم

یا که از شعر کنج دنج و خلوتی می سازم

اگر شاعر نبودم

شاید زیر بال مرغی خانه می کردم

موهای پریشان رود را شانه می کردم

تنها اگر شاعر نبودم.......

پا نوشت: اگر شاعر نبودم یک جعبه مداد رنگی می خریدم و تورا روی تمام زندگی نقاشی میکردم

از تو رنگین کمانی می ساختم وبر گلوی آسمان تا ابد می آویختم

تا بدانی که عاشق صادقت منم