سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        اطاعت

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۱۴ مرداد ۱۳۹۴ ۰۹:۵۲ شماره ثبت ۳۹۴۳۷
          بازدید : ۴۴۰   |    نظرات : ۶۰

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        اطاعت
        يك  زمان  در   سرزمين    مادري       
                يك  دهستان  شد  مجاور  با  دهي
        هر كدام  از   روستا   را    كدخدا        
                راهبر   گرديده    همچون     ناخدا
        در  ده   پايين     بودش     رعیتی         
              نام او  از    کودکی   شد   رحمتی
        در شبي از   فصل  سرما  كدخدا         
                اين  پيامش   داد  رحمت  را  جدا
        صبح چون آمد بيا   در   نزد  ما        
                يك  پيام  است  بهر آن ده كدخدا
        ناشنيد ه   آن    پيام  از   كدخدا         
                نيمه  شب  راهي  به ديگر روستا
        رحمت ازهول حليم  درديگ بود         
               او نپرسيد  آن  پيام  و خنگ بود
        مي دويد می پرید دركوه ودشت       
                  تا  ببيند  كدخدا  آن  سوي دشت
        پاي او چاك ازخس و خاشاك شد        
                 دست  او  سرما  زد و نمناك شد
         سوي  منزلگاه   شاه  ده  دويد         
                 تا  رخ  آن  كدخدا  شايد  كه ديد
        پس  به  نزد كدخدا آمد به زور         
                گفت  آوردم   پيام  از  راه   دور
        كدخدا  گفتا   پيامت   باز    گو         
                هر چه را  گفتند  گو  و  راز   گو
        گفت    نمي دانم  پيام   كدخدا          
                از  دل   آن   كدخدا   داند   خدا
        اين  چنين ابله بشر هرگز نزاد       
                   آبروي   روستا  داد او  به   باد
        كدخدا  چون احمقي اينگونه ديد       
                بهر  او يك نقشه ي  ديرينه  چيد
        گفت   آري يادم  آمد   قول ها          
                سنگ مسجد تحفه ي باشد زما
        سنگ  بر كولش نهاد آن كدخدا        
               گفت  رو  اين  تحفه از آن شما
        بر در    مسجد گذارآن را به ده         
                پس شفا زين سنگ آيد اهل ده
        رحمت   آمد سوي ده با بار سنگ        
                 جان به لب آمد به ده با  پاي لنگ
        كدخدا   چون ديد  حال  زار  او       
                در  تعجب  شد از آن  اخبار او
        زحمت او هرگزش  سودي   نبود         
                  حاصل ازآن كاشت جز  كودي نبود
        زين سبب گاهي  تمام  عمر ما       
                 در تباهي مي شود طي در هوا
        گر   پيام  كدخدا  را   نشنويم        
                 ما حمار نفس و شيطان مي شويم
        سنگ ده من دوش ما بگذاشتند          
                 پس  روانه   سوي  دوزخ  داشتند
        روز وشب درراه شيطان مي دويم        
                 لعنتش  گوييم  و بارش  مي بريم
        پس شنواول كلام و حرف ما         
                درك  معني  كن  تو از پيغام ما
        بعد از آن ره باز كن اي آشنا       
                  تا  نگردي  بنده ي شيطان   ما
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        7