خورده بودم به تیر سرگردان

توی قطب بزرگ چشمانت مانده ام مثل پیر سرگردان
یخ زدم درمیان جغرافی  پای  درس مدیر سرگردان
صحبت از شیشه های ترشی بودلیز خوردم به شیشه افتادم
توی دنیای لیته ها ماندم مثل یک تکه سیر سرگردان
کاش آن صبح سکته می کردی تک وتنها کنار سفره ومن
توی دستت همیشه می ماندم مثل نان وپنیر سر گردان
یاد آن شب که تند می راندم سر فرصت به خانه تا برسم
نیمه شب بود وهی رجز می خوانددر خیابان فقیر سر گردان
صبح یک زود آمبولانس آمد از صدایش کمی تکان خوردم
گیج بودم به کنج یک کوچه خورده بودم به تیر سر گردان