در ساحل ها.....
ﺑﺎ ﻗﺎﯾﻖ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ
ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻡ ﺍﺯ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﭘﺎﯾﯿﺰﻫﺎ
ﺩﻝ ﺍﺳﯿﺮ ﺷﻌﺮﻫﺎ
ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺵ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﻫﺎﯾﯽ.....
ﺟﺎﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ.....
.
ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻏﺮﻭﺏ
ﺁﺳﻤﺎﻥ.....
ﺩﺭ ﻣﺠﺎﻝ ﺗﻨﮓ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ
ﻟﺐ ﭘﺮﯾﺪﻩ.....
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺍﺑﺮﻫﺎ ﺑﻮﺩ.
.
ﻧﻮﺭ ﺻﺮﻑ ﻣﺤﻮ
ﺯﻣﺎﻥ.....
ﺫﺭﻩ ﺑﻪ ﺫﺭﻩ ﺩﺭ.....
ﻟﺨﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺷﻚ
ﺍﺳﯿﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ.....
.
ﺍﺯ ﺑﺎﻡ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﻮﺭ.....
ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ
ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ.....
ﺩﺭ ﺧﻠﻖ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺷﺐ.
.
ﺩﺭ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎﯾﯽ ﭼﺸﻢ
ﻫﺮ ﻧﮕﺎﻩ.....
ﻣﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ
ﺩﺭ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ ﭼﻮ ﺁﺭﺯﻭﯼ
ﻧﻮﺭ ﭼﺮﺍﻍ ﺑﻮﺩ.....
.
ﺩﺭ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻛﻮﺭﯼ ﻫﺎ
ﺑﻬﺎﻧﻪ.....
ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻏﺮﻭﺏ ﺑﻮﺩ
و ﻫﺒﻮﻁ ﺯﺍﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ
ﺍﺯ ﻧﻄﻔﻪ ﺩﺭﺩ.....
.
در غروب بی باور شهر
در سایه ای از.....
نمناکی های باران
ﻣﯽ ﺑﻮﯾﯿﺪﻡ
ﮔﻞ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺯﺩﻩ را.....
ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺑﯽ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ
ﺷﺒﻨﻢ ﻫﺎﯼ ﺑﻨﻔﺶ.....
ﻟﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ
ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ هر ﻏﺮﻭﺏ.....
پ .ن
غروب تو.....
انگاره رویش من است
فی البداهه گویمش.....
که یکی از هزارمین جمله من است.
-----------------------
زندگی هر روز.....
تکرار چیزی است.....
که هیچ تکراری در آن نیست!
....
هر کجا می روند شادی و غم ها.....
تکلف نکن ...بگذار بی تردید تر از همیشه بروند
مساله حل نشده در دفتر ما.....
درد زندگی است.....
دردهایی که داغ زندگی است.....
داغ هایی که درد زندگی است.....
بنشین و آرام باش!
---------
چشم هایت را ببند
برای یک لحظه.....
در باز کردن چشم.....
اولین چیزی که می بینی خداست.....
آری همان که ......
خداست........