الفباي خيال
تقديم به محضر مقدس امير مؤمنان علي (ع)
ناگـــــــهان! پيغام آمد هان بـــگو! اي تن خاكي ز وصف جان بگو!
زانكه دريا پيش قدرش قطره است زان كه اقيانوس زو حيران بگو!
دل به دريـا زن كه دريايــــي شوي وان سپس از هيـبت طوفان بگو!
از بســـــــــيط خاك تيره كن گذر پر زنان از عالم عـــــرفان بگو!
از تـــــــــــجلاي خدا در طور دل از كلــــــيم مشـــرق ايمان بگو!
از زبـــان واژه هــاي بـي صـــدا از غـريـو بـهـت بــي پايان بگو!
زآنــــكه آدم از ولايش آدمي است از رمــوز خـلـقـت انـسان بگو !
از" نفخت فيه من روحي" نـويس هــم ز عــلمِ عــلّم الانسان بگو !
از دلـــــيل نوح نـــاجي در نجات وز دعــــــاي نوح كشتيبان بگو!
زان كه مانــنـد خليلش شيعه است زو رهــيـد از آتش سوزان بگو!
زانكه صديوسف غلام حسن اوست دل بـــبرد از يوسف كنعان بگو!
زان مــــسيحا كز دم گرمش مسيح محـــيي اموات شد آنسان ،بگو!
زانـــــكه بر خضـر نبي شد رهنما هم نمودش چشمه ي حيوان بگو!
زانكه با احـمد عيان شد زامر حق بوده با پـيـغـمـبــران پنهان بگو!
زانـكـه با مادر سخن گفتي به بطن وز حـديـــــث كشتن ثعبان بگو!
زان كـه كـعبه از طفــيلش قبله شد شدسه شب برخالقش مهمان بگو!
زان تـــبر بر دوش از بــت ها بري شيـر شـرزه در صـف مـيدان بگو!
زان كه گفتا "لوكشف"در حقّ خود شـك نـكـرده هيــــچگه يك آن بگو!
زان"سلـوني" گوكه غيرازاو به دهر كس نـكرده دعوي يي ايـنسان بگو!
زان خليـــطفه كو به دوشش مي برد نــيـمه شـب بـهر يـتـيمان نان بگو!
زان" يـدالـّله فـوق ايـديهـم" به شأن زانـكه نطـقش خـود بود تبيان بگو!
"باء بـسم الله" تا "سين" وصف او نـازل انـدر مـدح او قــــرآن بگو !
ازنـشسـته بـر سـريـر ار تـــــضـي بـر جمــيع ما سـوي ســلطان بگو!
زآنـكه كـوثـر خلـق شـد از بهر او -از ازل در عرصه ي امكان-بگو!
در شـــگفت از صـبر او ايّوب شد مانـده تا جـان بـر سر پيمان بگو!
زانـكـه درب خـانه اش را سوختند نـاكــثـان بـد تر از شيــطان بگو!
........................................................................................................
از الــــــف تـا ي نگـنجد اين مقا ل واژه هــــايـي بـايـد از جنـس خـيال
از الـــفبايي كه حرفش حرف نيست جـنـس افـعالـش براي صرف نيست
از الفــــــبايي زجــنس عشق و شور واژه هـــــايــي بـايـد از جـنس بلور
جـــمـله هـايـي جمـلگي آيات عشق شــعر هــايـي در پـي اثـبات عشق
نـحوِ دسـتورش تمامـي دلـبـــــخواه شــاعــرانــش شـاعـرانـي بـي گناه
زان الف كز او كسي دلتنگ نيست در بســاط سين او،يك سنگ نيست
دالـي امـّا ني ز جنـــــس دال ما - خــم شـده قــّد ّش ز سـُُقم حال ما-
بــايـي از هــر لــعـل لـب گـلفـام تـر عــيـنـي از هـر عـاشـقـي بـد نـام تر
راي او رمــــــزي زسوز و ساز ما مـسـتـتـر در او تــــــــــمـام راز ما
نــون او بـا " والــقلم" در يسطرون مــــي نويـسد، ني به فتحه يا سكون
فـــاي او يــاد آور فتـــــحا" قـريـب فــــاي فــريـاد دلــي زار و غـريب
زاي او بــــيمـار، امـّّا زهره وش پــشــــت ديــوان بلاغت كرده غش
خـاي او پـر از نـفيـر خواهش است كــو تمـــــام هســـــتي آرامش است
وا و او از واي واويـــلا ، تـهـي شـــــعر مـجـنونـش ني از ليلا، تهي
لـام او، لـيـلي لـيـلا يـانِ شــــــــهر از همــــه جز چشم مجنون كرده قهر
قا فِ او دور از گمان و وهم نيست رستـمش را تن به دور از تهم نيست
شـــعراو شـــعر تر شـور وشــعف شيــــعه راغ برده به شهر " لاتخف "
تـاي او تــابِ خــــــــم زلفِ نگار تــابِ او از پــيـچ پـــيـــچ ذوالـــــفقار
جــيم او جــنگي بي جوشن به رزم كــــــوه در ســـتواري و آهن به عزم
ثــاي او ثــابــت قـــدم ثــار نــــثار نون كـــه ماند از اوست نامي ماندگار
ضـــا دِاوَضرغام وضيغم،ضربِ او كـــس نــدارد طــاقـــــتي در حربِ او
طــــــاي او طايي ز جنس لا يطاق عـــــاشق آن طا تمــام جفت و طاق
حــــاي او حيراني و حيرت نصيب در حــد يــثـش حـــــلمِ پُـر شــكـيـب
صـــاد او از صاد صبري دل صبور مـي چـكد از چـــشم صبرش كوه نور
- مــهر عالمتاب را چون صبر رفت مــاهــتاب هــر شـــبش در ابر رفت-
پــــاي او از پـــايداري اش شــكست عاقبــت ،دســــتان ياري اش شكست
قلـــــــــب ميم اش مُلهِم از انوار يار يــار را دايــــــم به خاطر مي سپار
گـــــــاف را در اين الفبا راه نيست از گــــنـاهـش هـيچـكـس آگاه نيست
هــــاي آن هيهات ما كز ترس جان ســـــــــر بدزديم از هراس روبهان
چاي اين چامه ز چنگي شور مست مي شـــود از شور آت تنبور مست
ايـن الــفبا از خيـــــــالست و گمان وصف حق را با گمان كي ميتوان؟
بـــازهــم از وصف او عاجز شده كــــي بـرا بر سِحر با معجز شده؟
ژاژ خـــايي كرده ام ، مولا ببخش! اي تــمـام عــاطـــفــه مارا ببخش!
يـا علــــي اي شـــــهر يار ملكِ دل باز هــــــم از وصفِ تو ماندم خجل
مـن گـــــــدايي الكن ام عاشق ني ام بـر مد يــحِ حـــــضرتت قابل ني ام
كـيـسـت گـــويـد شــــــمّه اي از آن همه
جُز خـــدا و مـــصطفي(ص)و فـاطــــــــمه(ص)
كرج- محمد علي جعفريان (عاشق)-10/10/1383