عشق ممنوع

آتشی از زیر خاکستر دوباره پر کشید
عشق جانسوزش دوباره شعله ای بر دل دمید
زخم های روی قلبم التیامی کرده بود
آمد و زخمی دگر بر جان صد چاکم تنید
بی کسی بر حال و روز مفلسی خو کرده بود
خلوت آشفته را آشفته گیسویی درید
گرچه می دانست شیرین روزی فرهاد نیست
چون سرابی جلوه می کرد و دلم را می گزید
خالی از بوی وصال و خالی از نور امید
عشق ممنوعی شرر بر قامت جانم کشید
رضا وفایی نژاد