ستایش

باید از این به بعد کسی را صدا نکنم
درگاه مهربان چشمهای تو را رها نکنم

با دوستان تو بیرون بروم ،قدم بزنم
اما به حرف دشمنان شما اعتنا نکنم

دنیا به هفت قلم آراسته است صورت خود
باید به این عجوزه دل نبندم و فکر بقا نکنم

هر کس تو را به قدر باور خود درک میکند
هنگامهء طلوع و عمود و غروب ،جز تو را ثنا نکنم

آرام بر دلم نشسته ای و ز دل هم نمیروی
به حرمت حضور تو،سعی میکنم غلط نابجا نکنم

اینجا کسی به فکر من و حال و روزم نیست
تصمیم گرفته ام ،که تو را از خودم جدا نکنم

من فاش گفته ام از تو،دیدمت همیشه و هرجا
این گونه مدح و ثنا سزاور توست،در خفا نکنم