چهارده پاره

چهارده  پاره

عمرم که بر فنا شد

اشکم رنگ حنا شد

وای از دل غریبم

تنها وبی صفا شد
 
*************
 
جسمم باد هوا شد

چون ذرّه ی هبا شد

از دست بی وفایان

بر من چقدر جفا شد!!!

 
*************
 
آمدن اجباری شد

ماندن به بیگاری شد

دل را چه خوش کردیم ما

رفتن که با  زاری شد

 
******************
 
شعرم شده سیاهی

بر لب نمانده  آهی

 
حتی نفس کشیدن

اجباری شد ، نخواهی

 
***************

 
عمرم همه تباهی

دل پر شد از سیاهی

 
کامم چنان شده تلخ

شیرین شد از گناهی

 
***************

 
عمرم که رفته از دست

هشیار بودم و مست

 
مانده به جایش  افسوس

دستی هم بر روی دست

 
*************

 
ناقوس مرگ نواخته

هر دو جهان که باخته

در فصل بی پناهی

یک کلبه هم نساخته

*******************
 

دلتنگ و خسته ایم ما

زار و شکسته ایم ما

عزم سفر نمودیم

توشه چه بسته ایم ما ؟

****************

کو آن طلوع موعود؟

برما عیان کن وجود

 
بر گیر تو تیشه ات را

ظلم را بکُن تو نابود

 
****************

 
بر خیز امید آخر

دستی بکش تو بر سر

 
پر از نیاز شدم من

همراه خود مرا  بر

*******************

از من بگیر تو دستی

امید من تو هستی
 

برمن تو تکیه ام باش

بر سر بکش تو دستی

 
***************

 
هر لحظه همرهم  شو

همگام و همدمم  شو

 
افشاء که شد راز دل

همراز و محرمم شو

 
*****************
 

عمرم شده فنایت

خون دلم حنایت

کم کن ز بیوفائی

مُردم من از جفایت

 
***************

شیرین شدم ز کامت

قنادی است دُکانت

زهر هلاهلم نیز

چون شهد کرده جامت

***************

 کوشا

مهر ماه 1387

************