دل غارت زده

عاشقی کردنم این بار خطر بود و خطا

گر چه این کار خدا بود و نپرسید چرا

عشقم از دایره ی قلب تو بیرون نرود

گر چه افتاده میان من وتو فاصله ها

دل غارت زده ام را گل لبخند تو برد

به هوا خواهی ات ای آینه ی لطف خدا

نوشداروی من از فتنه ی چشمان تو بود

گر چه جان قیمت آن بود و گرفتی به جفا

تو در این کار فقط فکر خودت بودی و بس

که شوی شهره به معشوقه ی تندیس وفا

آن که در کلبه ی جانم به غزل مشغول است

شاه بیتی است که از مطلع گل خوانده مرا