چه كنم

چه كنم

دل من سرخابيست

همدمش بي تابيست

 نيم روز آفتابي  نيم روزمهتابيست

گاه بنشيند

 به سرا پرده يار

ودمي مي لغزد

 به برفكرو خيال

گاه ميگويد دل

نكندگاودرون

 فكرمن را خورده

وهمه ياد خدا

ازسرم جا برده

وبه جايش پهن سرد

به دستم داده

شايدم گوركنش

انديشه را جا خورده 

وبا تدبيرش

كنده از بهر دلم يك كانال

داده اين عقل مرا

دست امواج خيال

بي گمان از اين است

دل پرشده ازآب ونمك

وبسيار در زيرش

انباشته ازدوز و كلك

دل من سرخابيست

همدمش بي تابيست

 نيم روز آفتابي  نيم روزمهتابيست

لحظه اي بعد ازآن

به مثل شهدخوريست

 كه مي زند هردم بال

كام خودمحوريش

مي ستاند ازدر_فكروخيال

وچونان كبك خرامان

 برد سردربرف

و انديشه كند، مسكين

كه در پنهان شدنم

نيست اثر ازمن در روي زمين

دل من سرخابيست

همدمش بي تابيست

نيم روز آفتابي  نيم روزمهتابيست

هرچند با همه اينها

 شكر خدا

مرغ درون نغمه اش سرمي داد

كه دربي خبري

 پس چه كس

 يونجه به گاوت مي داد

ياكه آن پنجه تيز

بهرگورگن ميساخت

ودراين مدهوشي(اي دهقان)

 به پنجه اش دل ميباخت

دل من سرخابيست

همدمش بي تابيست

نيم روز آفتابي  نيم روزمهتابيست