پادگان

من !

برهنگی خویش را می دانم

اینجا !

پادگان نیست

به اسارت نیامده ام

بگذارید!

پنجره ها هوایی بخورند

وازه ها در اسارت

به کمال می رسند

ذهنم به برق نیاز دارد

مرا به صد سال پیش

بازنگردانید

هیچ گاه رودها

ازاول شروع نمی شوند

سدها !

آب را زلال تر می کنند

در من تنیده مکنید

تارهای عنکبوتی را

بگذارید !

مشق هایم را

خود بنویسم

هیچ پادگانی نیست

که روزی تسخیرنشود

و هیچ ذهنی

دراحاطه ی میله ها نمی ماند

اینجا !

پادگان نیست

من برهنگی خویش را می دانم .