سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 3 دی 1403
    23 جمادى الثانية 1446
      Monday 23 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        دوشنبه ۳ دی

        عشق پیری گر بجنبد...

        شعری از

        بیژن آریایی(آریا)

        از دفتر برگی از تاریخ نوع شعر قصیده

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۳ ۱۱:۵۸ شماره ثبت ۳۵۳۵۸
          بازدید : ۱۲۸۶   |    نظرات : ۲۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بیژن آریایی(آریا)

        پیرمردی  رفت   در   نزد     طبیب

        تا که پرسد از چه می باشد  شکیب

        گفت  با   آن   د کترِ   صاحب   کمال

        سن   من هشتاد و نامم هست دونال

        لیک خواهم گیری از من یک چکاب

        تا   که   در  من  وا  نماند اضطراب

        دکترش چک کرد و گفت با  مرد پیر

        ای  پدر   سالم   تویی،  مانند   شیر

        در عجب هستم چو سنْ هشتاد سال

        باشی  و  هرگز  نداری  تو    خیال

        پیرمرد  اندر  خودش   بادی   فکند

        پس  به  دکتر  گفتش  او با ریشخند

        البته   سالم   منم ،  چون    تازگی

        دختری  همسر شده    در    زندگی

        هست   سنش  سالِ هیجده ،آمدست

        تا  بماند  نزد من، چون  زیر  دست

        دکترش  زد  نیشخند  و  گفت به او

        پس   مبارک   خوانمت   با    آبرو

        پیرمرد گفت ای طبیب خندی به من؟

        نقص  و  نقصانی  مرا باشد به تن؟

        گفت  دکتر،  جان   من   خندم  به خُد

        چون که در سر ماجرایی  زنده   شد

         پیش از این  شخصی به من  گفتا  چنین

        بود  صیادی،  شب   و   روز   در   کمین

        صبحِ  زودی   رفت   از   خانه     برون

        تا  که   یک  صیدی  کند  او    سرنگون

        زود  برداشت  آن   همه   تیر   و  تفنگ

        گویی اش   خواهد   رود   میدان   جنگ

        رفت   در  جنگل   سپس   چیزی  گذشت

        چون   صدایی    آمد   او ،  آنجا     نشست

        دید   ببری    آید     آهسته    به     سوی

        آنچنان ترسید که    بر  تن ، راست  موی

        خواست   تا   تیری    زند   بر      جانور

        چون  زند ،  پس بگذرد   زو    درد   سر

        دید    در    جای    تفنگ    چتر     آمده  

        ناگهان    دیدش    که    ببر  را او   زده

        چون    صدایی   بر    شده    از   چتر او

        پیرمرد    گفتا    که    بس    کن    گفتگو

        چُون     توان   با     چتر   تیری  را رها؟

        سازد    انسان    تا     نخواهد   آن    خدا

        شایدش   فرد       دگر      تیری       زده

        چونکه     دیده    مرد    را    در   دهکده

        پس    طبیبش    گفت   :    صدها   آفرین

        خواستم    پاسخ    دهی    تو       اینچنین

        کی     تواند     چتر ،     حیوانی      کُشد

        تیغ     چون     کُندست  ،  کی   چیزی بُرَد

        پیرمرد     فهمید      آن     مرد     ظریف

        گویدش   مردک ،   تو   داری چند حریف!!
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        6