پنجشنبه ۸ آذر
یاد پدر شعری از عادل دانشی
از دفتر شعرناب نوع شعر مثنوی
ارسال شده در تاریخ شنبه ۲ اسفند ۱۳۹۳ ۱۹:۵۷ شماره ثبت ۳۴۷۱۴
بازدید : ۴۲۱ | نظرات : ۱۵
|
آخرین اشعار ناب عادل دانشی
|
امسال سردترین زمستان عمرم از راه رسید.پدرم بار سفر را بست و راهی دیار باقی شد.آموزگاری مهربان،شوخ طبع و مردمدار .مردی عاشق شعر،مطالعه و کتاب . او رفت و دنیایی خاطرات شاد و کهکشانی دلتنگی برای فرزندانش به جای گذاشت .دفتر شعر آن مرحوم را ورق می زدم و در کوچه های اندیشه و احساسات زلالش قدم می زدم .به مثنوی رسیدم که نوشته یود برای پسرم عادل.یادم آمد سالها پیش آن را برایم خوانده بود.این شعر را تقدیم دوستان سایت می کنم . استدعا دارم برای آرامش و شادی آن مرحوم دعا کنید.
لحظه ی پرواز من کی می رسد
نقطه ی آغاز من کی میرسد
سینه ام لبریز درد کینه هاست
کینه های کهنه از دیرینه هاست
شور بودن از وجودم پر کشید
جام تلخ بی خودی را سر کشید
من کجا و رویش سبزینه ها
صافی ی ِ ناب دل آیینه ها
من کجا و روح پاک آبها
شور عشق و سینه یِ بی تابها
سبزی یِ جنگل ز یادم رفته است
شوره زاری در دل من خفته است
مثل یک مرداب ساکن مانده ام
نغمه ی بی همزبانی خوانده ام
قصه ی نفرین آهو بره ام
شاعرساق درخت و اره ام
چون عقاب تیر خورده برزمین
خاک و خون آغشته دارم بر جبین
ریشه یِ خشکیده یِ بی آب من
آن غریق لجه ی ِ گرداب من
عشق را در کام آتش داده ام
خنجرم از نفرت آبش داده ام
بنده ی اهریمنی درنده ام
ای اهورا پیش تو شرمنده ام
قصه ی تبخیرم و دشت ملال
تشنه ی یک جرعه ی آب زلال
چوا اسیری گشته نومید از وطن
عاشقم بر رنگ زیبای کفن
گر بسوزانی مرا باکیم نیست
در گلوگه نای پژواکیم نیست
کی به سوی خویش راهم می دهی
در سپیدی ها پناهم می دهی
(عبدالحسین دانشی)
|
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.