صبح فردا

بیا تا در شب چشمت ببازم صبح فردا را
ببازم رشته جان و دل و این وسع دریا را
نگاه ساده دیروز را بیگانه می بینم
بگردان گوشه چشمی فروکش جور بلوا را
دلم هر لحظه سویی می رود با آرزوی تو
تو سامانی بده این عاشق ناخوانده هرجا را
شبم تار است و بی پایان مثال تار زلفانت
منور کن فروغ من دوچشم خیس یلدا را
تو از قید من آزادی خدا پشت و پناهت باد
چه مفت آخر تو دادی ناوک سرمست شهلا را
فدای قامتت جانا مرا یکدم دعایی کن
بمیرم تا نبینم این دل تنهای تنها را