قصیده خراسان قسمت چهارم

آرامگاه حیدر یغما شاعر خشتمال نیشابوری واقع در نیشابور

                   در حدِ فاصلِ مقابرِ عطار و خیام

 

199. اگــر شـیـراز پــروردَ سـت ســــــعـدی
200. خـراسان را...، "نَزَاری" در" قَهسـتان"
201. خـراسـانی سـت ...،" مـولانایِ بلخی"
202. به تاریـــخ این حقیــقت هسـت عـریان
203. پـدر از بَلــــخ و ضِــدِ ظلــم و بیــــداد
204. بَــری از دولــتِ "خـــوارزمـشـــاهـان
205. از این رو تــرکِ موطـــن کـرد با غــم
206. به " قـــونیــه" بیـاوردی کــه اســکـان
207. ادب آمــــوزگـارِ مــا ...، بهــار اســت
208. دبیـــر نظــــم و مـن، طــفـلِ دبســـتان
209. خراســان را گـــوهـر ری بَر گـرفـتـه
210. تبــرک گـشــــته خــاکِ ری ز ایشــان
211. فـروزانـفــــر.....، ادیبِ بی بـدیـلـــی
212. که بود اســـــتاد دانشــــــگاهِ تهــــران
213. هـنـــــر تــا زنــده در مُلـکِ کـمـــالـم
214. شـــدی از کِلـــکِ آن مَـــردِ هُــنــردان
215. بســی صورتگـرانِ چیـــن، به حیـرت
216. همــی بگــرفتــه انگــــشـتان به دنـدان
217. به نیشــابور تو، جـان بُـرد و جـان داد
218. هنــــرمنــــدِ فَـــــــرهـمَــنـدِ فَـــراهــان
219. اگـــر چـــه، زاده ی تبـــریـز باشـــــد
220. کُلِنِل...، شــــــــیر مَــردِ آلِ پســــــیان
221. ســــرش را داد، خــود در راهِ میهـن
222. به گـــاهِ جنـــگ، در اطـرافِ قوچــان
223. بـه عـطارت...، عـطارد مانده مبهـوت
224. دل پـروین ربـــوده پـــــیـرِ مســــتان!؟
225. به رودی زهــره او را در سرود است
226. بــه یغــمایـت...، درود آورده کــیـوان
227. بـدیـدم خــشــــت مــالِ شـــــاعـری را
228. به ســال شـصــت و یک در مـاهِ آبـان
229. به پایِ دوســــتان گــر جـان نهــــاد او
230. نبـــــودش ذرّه ای امـیـــــدِ جــبـران
231. فــــــرود آمـد به گــاهِ کـار بـــر خـاک
232. عـــرق هـــای جبینـش همچـــو بـاران
233. متـکایش ز خشــــت و بســتر از خاک
234. چنین قصــــرِ اَمَـــل را کــرد ویـــران
235. کــه تـا مــردم بَـری گـــردنـد از او
236. ستـم دیـوانه می خـــواندش به بُهـتــان
237. زده بـر پیکــرِ آن نازنـیـن...، ســـنگ
238. بـسـی نـادان کـه در کـــوی و خیـابـان
239. نـدانـســــتنـد...، آن مـــوج آفـــریـنـان
240. کجــا تـرسـد زِ مــوجی مُـرغِ طـوفـان
241. نه بهـــــرِ نـان خـــدا را می پــرســتید
242. نه از شـــوقِ بهشـت و حـور و غِلـمان
243. بــه سـخـتی نـان به کـف آورد یغمـــا
244. به سیمایش همه گِـل بـود و سیـمان
245. زِ بَـــر مـی خـــوانـــد...، آیـاتِ الـهـی
246. سحرگاهان، چو مرغـــانِ خوش الحان
247. هـمــــانـا ...،او بــه دانــایــی کــشـیـده
248. بـه اســـــــلام ریـایـــی خــــطِ بُطــلان
249. به دیــوانِ عــدالـت...، مــرد یغمـاست
250. کــه عجــزِ خـود بر او می بُرد دیـوان
251. مـرا، او هــم رفیــق و پیـــر و اســتاد
252. کــه کــــوه مشــکــلاتم کــــرد، آســان
253. ازاو در گوشِ من این پنـــد باقی سـت
254. ز تو خواهم جـوان، داری که اِمعــان
255. کــه تـا چـرخـت نـرنجـــاند تـو را تـن
256. تـن خـــود را بـه کــار، آری بـرنجـان
257. ز خــوی زشــــتِ حیــوانی حــذر بـاد
258. قفـس را نیست هـــرگـز جـای انســان
259. نشـــایـد بــود...، در خــاکِ خـراســان
260. نه زنـدانــی نــه زنـدانبــان نه زنــدان
261. مــن او را ...شــــاعـــری آزاده دیــدم
262. که از مـدحَت ، چـو آهــویی گــریـزان
263. از آن مَـردِ شــــریف و نیــک پنــــدار
264. نه تنــها من، فلــک گــــردیده حیــران

 

پ . ن

زنده یاد حیدرِ یغما شاعر خشتمال نیشابوری بزرگ استاد حقیر بود و  مدت 7 سال ریزه خوار سفره ی شعر و ادب و معرفتش بودم.

وی در سال 1302  خورشیدی در روستای صومعه نیشابور  به دنیا آمد پدر وی سال ها قبل از تولد یغما  از خور و بیابانک به شهر نیشابور هجرت کرده بود.

حیدر یغما در دوم اسفند 1366 و در شهر نیشابور بعلت سکته ی قلبی جان به جان آفرین تسلیم کرد.

روحش قرین رخمت الهی باد.

ادامه دارد