علی ای امام امت به لقب نو مرتضی را
که به ما تو لطف داری همه جا و هرکجا را
زشجاعتت چه گویم که به روز جنگ خیبر
که رسول حق گذارد به دو دست تو لوارا
به سخا وتت نباشد کس دیگری مـثا لت
به نماز باش مشغـول بدهد نگین گـدا را
منم آن گدای مسکین در خانه ات زدم در
زکرم بده نگینم که منم هـمان گـدا را
همه روشنی زرویت دل شیعیان به سویت
که چهارمین تو هـستی زجمیع آن کسا را
ز یتیم نوازی تو همه خـلق مـات و مبهوت
که بغل کنی یتـیمـی وبه او دهــی غذا را
تو کـه نـذر نمـودی سه روز روزه بــودی
و خدا تـورا سـتوده هـمـه سـوره اتـا را
تو خدا نباشی هر گـز نه شبیه خـلق باشی
من بینوا چـه گـویم کـه نباش کفـو خدا را
پسر کـدام شخص است که قیـام کـند محرم
ومدد کـند زخـونش گـل کـیش مصطفا را
بجز از تو کس نگفتـه به زمان زخـم کاری
که فـلاح گشـتم اکنون به خدای کعبه خدا را
تو بآن دل رحیمت به پسر خطاب نـمودی
که بده به قاتل مـن تـو نخسـت این غذا را
زعنایت تـو مولا که سرودم این سروده
کـه سروده بهـتر از من به نخست شهریا را
زخدا طلب نمایم برسد به روح او درودی
به سروده اش بگفتا تو چه آیتــی خـدا را
زشهادت تو گمنام دل و دیده اش پر از خون
به غلا میت اگـر قبول است بـده او جـزا را
توضیح| اتا منظور سوره هل اتا آیه مسکینا و یتیما
واسیرا