بهشت اردیبهشت ( از کتاب نغمه های توحید)

ساقی بیار ساغر اردیبهشت را
در پهنه حیات بپا کن بهشت را

می را ز عرش کبریا به بر بندگان فرست
با رحمتت ملایک نیکو سرشت را

مطرب کجاست تا که نوازد چغانه ای
از یک کرشمه ات بسراید سرشت را

معشوق اگر به اشارت خود جان ما گرفت
جان میدهد صبای دگر سنگ و خشت را

عاشق برای دیدن معشوق لحظه ای
می گشت کوی و برزن ودیر و کنشت را

دل میکند طلب به غلط جام جم ز ما
گر یار با من است طلب از دیگران چرا