کودکــــــی گم می شود در خاطـــــــــرات آینه
رنگ می پاشد جـــــــوانی برحیات آینه
این پــــــــــــری پیکر میــــان آینه آیا منــــــــم!؟
گـــــر منم صـــــــد آفرین گویم به ذات آینـــــــه
اینکه میخندد به ناز و قهقهه بی شک منـــم!
خوش نشستم در میان سور و سات اینه
محو این تصویـــــــر جادو در سکوت شیشه ای
ناگهــــــان گم می شوم در عمــــــق مات آیـنه!
می نشاند دست نامریـــــــی به جای آن پـــری
چهره ای دیگر به بوم بی ثبات آینـــــــــه
این که پژمرده است و بی تاب و توان من نیستم!
کو جوانی !؟ ای دوصد لعنـــت به ذات آینـــــــــه!
جام صبرم پر شده ، می کوبـــــمش بر شیشه و
های های گریـــــه ی من در وفات آینـــــــــــــه...
می شود تصویـــــــر من تکثیـــــــر در هر تکه اش
ای عجب ! یک باره گشتم کیـــش و مات آینـــــه!
پ.ن1
سروده ی بالا ویرایش شده ی بداهه ی زیر است که سالها پیش (گمانم سال چهارم دبیرستان یا ترم یک دانشگاه ) نوشته بودم. قبلتر بدون ویرایش منتشر کردم...همین که در زیر نوشته شده است...
پ.ن2
منتظرنقد و نظر اساتید عزیز و دوستان نابم هستم
(1)
کودکی گــــــم می شود در خاطرات آینـــــــه
نقـــــــــش می بندد جـــــــــوانی در نقاط آینه
این پــــــــری پیکر میان آیــــــنه آیا مـــــنم!؟
گــــــر منم صـــد آفرین گویم به ذات آینــــــه
این که میخندد به من با قهقهه بی شک منم!
مست می گردم من از حس نـــــــشاط آینه...
(2)
بازهم گـــــــــــم می شـــــــوم در خاطرات آینه
محو می گـــــردد طراوت در نقاط آیــــــــــــنه
این که افسردست و بی تاب وتوان من نیستم!
کو جوانی!؟ ای دوصـــد لعـــنت به ذات آیــنه
جام صبرم پــر شده ، می کوبمش بر شیشه و
گریه را ســـر می دهم من در وفـــات آیــــــنه
می شود تــــصویر من تکثیر در هر تکه اش
ای عجب! یکباره گشتم کیش ومات آینه...
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
علی نظری سرمازه
محمد شریف صادقی
محمد باقر انصاری دزفولی
امیر وحدتی یگانه 
نادر امینی (امین) 
