سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 1 بهمن 1403
    21 رجب 1446
      Monday 20 Jan 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        دو چیز در جهان بی انتهاست: عظمت جهان و حماقت بشر انیشتین

        دوشنبه ۱ بهمن

        داستان مرد ریاکار

        شعری از

        صادق عماری

        از دفتر پند و داستان نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۸ خرداد ۱۳۹۳ ۱۷:۰۴ شماره ثبت ۲۶۸۳۳
          بازدید : ۸۶۸   |    نظرات : ۳۰

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه

        دفتر پند و داستان
        مرد ریاکار
                           مرد اعرابی        ،   در آن شهر نیاز                    
        با شتر آمد        ،     به هنگام  نماز
                            وارد مسجد  که  شد،   مردی بدید                    
        سخت مشغول عبادت  ،      پرامید
                            با خشوعی بی نهایت، سجده داد                   
        هر کسی  او را  ببیند ،    مژده داد
                           کین مسلمان ،عابد واهل خداست                   
        زاهد و قایم به واجب،  بی ریاست
                             چون نمازآمد به پایان،  یک سئوال                   
          مرد اعرابی ،     نمود آن بی خیال
                             تو که هستی، جان من ، با این ادا                   
         با مروت ،    هم مؤید      ،    بی ریا
                             پاسخی  ،      پر بار و با معنا شنید                   
         مرد عابد داد ،           با قدری مزید
                            من خدا را میشناسم    ،      زاهدم                    
        روزه دارم  ،             در نمازم  عابد
                            تو که میدانی            نماز روزه دار                    
        اجرآن بیش است لا شک، بی گدار
                             چون شتر در شهر    ،باشد مسئله                   
        بردنش شوخی بود   ،      با هلهله
                            فرصتی دارد        ،   شتربان غریب                   
        تا به کار خود رسد،     او عن قریب
                            من شتر دارم       ،  بماند پیش یار                   
        تا ز شهر آیم ،     پس از انجام کار
                              چون امانت،  تو نگه دارش شوی                   
        تا که برگشتم ،   گرفتارش شوی
                           من زحاجت،کی شوم پس ماندگار                    
        میروم آنجا    ،   به کارم سازگار
                              شد ریاکارازسخن ، شنگول و شاد                   
        کین شتر  ، آورده شد  آسان ز باد
                           آن شتربان هم ، زکارش باز گشت                  
        یار خود پیدا نشد ، چون راز گشت
                            از همه پرسید  ،       با داد و فغان                 
        من شتر را داده ام ،  این بی زبان
                           گول انسان های اینسان، خورده ام                   
        کاش از اول ،  در او شک برده ام
                           چون نمازش،بی امانت بوده است                   
        آن ریا     ،    جزو دیانت بوده است
                          آنچه بینم ، پشت آن یک عالم است                  
        غایب از من،کی نگاهم سالم است
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        2