مناظره من و دل

گفتم ای دل که چرا عاشق و شیدا شده ای ؟

گفت دانی که در آن جمع تو رسوا شده ای ؟

گفتمش درد تو را با که بگویم ، گفتا

هیچ دانی ز دل یار تو حاشا شده ای ؟

هر چه پرسیدم از او علت این دلتنگی

ناله ها کرد و بگفتا که فریبا شده ای

گفتم آیا شود این غصه تمام آید و بس

طعنه زد ، گفت مبادا که تو دانا شده ای

گفتمش خسته شدم زین همه بی مهری ها

گفت ، از داغ فراق است که مانا شده ای

دیده را واسطه کردم که نماید مددی

گفت در حسرت دیدار چه زیبا شده ای

دیده ام خون بفشاند ز غم تنهایی

دل بگوید که در این سلسله تنها شده ای

مات و مبهوت بماندم من از این پاسخ دل

گفت دیریست که تو محو تماشا شده ای

گفتمش بقچه ببندم من از اینجا برم

گفت ، زود است ، کجا؟ تازه هویدا شده ای

گفتم آزاد نما تا بروم از این شهر

دل بگفتا ، نشود چونکه تو سودا شده ای

( احسان)