سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        مناظره ی خرکی!

        شعری از

        ابوالقاسم افخمی اردکانی(واحد)

        از دفتر واحد نامه نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۲۷ فروردين ۱۳۹۳ ۱۱:۱۱ شماره ثبت ۲۵۵۹۱
          بازدید : ۵۶۳   |    نظرات : ۴۲

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر ابوالقاسم افخمی اردکانی(واحد)
        آخرین اشعار ناب ابوالقاسم افخمی اردکانی(واحد)

        با نام و یاد آفریدگار توانا و جاویدان
        و با عرض سلام خدمت دوستان و خوانندگان بزرگوار!!
         با هرکس از کار و بارش صحبت کردم و پرسیدم، غالباً ناراضی بود
        بعبارتی دیگر بسیار اندک افرادی دیدم که از کار و حال و وضع خود
        رضایت داشه باشند!
        لذا بر آن شدم که این مطلب را به زبان طنز بیان کنم
        تا شاید ابتدا برای خودم و سپس برای دیگران تسلّی بخش
        و مفید و مثمر باشد... و... البته در مثال هم مناقشه نباشد!
        و در ضمن موجب لبخند و تمدد اعصاب هم بشود...
        که خنده بر هر درد بی درمان دواست!
        nullnullnull
         
        اشکالات را به بزرگواری خود ببخشایید!
         
        عکس های انواع خر !!! خنده دار
         
         شبی اندر طویله ای الکی
        شد به پا یک مناظره خرکی
        دو سه تا خر به پیش هم بسته
        همگی دلشکسته و خسته
        نه رمق مانده بود در تنشان
        نه به تن استوار گردنشان
        شِکوه کردند و مویه از سختی
        هر یکی داد شرحِ بدبختی
        که وِرا کار و بار سخت تر است
        از همه زار و تیره بخت تر است
        آن یکی ناله کرد و گفت اینسان:
        ننگ و نفرین به گورِ این انسان
        بار سنگین نهـــاده بر دوشم
        که نجنبد دگر سر و گوشم
        آنچنان می زند به مهمیزم
        که به گوش فلک رسد تیزم
        زخم پالان نشسته بر تن من
        زخم مهمیز هم به باسن من
        کاش من نیز لق لقی بودم
        خرِ گاری کش تقی بودم
        یونجه می خوردم و جُوِ تازه
        زحمتم داشت قدر و اندازه
        فارغ از ظلم و جور این عیّار
        توبره ام بود و آخوری سیّار
        خرِ گاری کش این سخن چو شنُفت
        گوش را سیخ کرد و برآشفت
        خسته بود، عرعری ضعیف نمود
        لب و لوچه به شکل قیف نمود
        گفت ای خر!  چقدر خر باشی!
        قدر خود را بدان خرِ ناشی!
        تو که هرگز نبرده ای گاری
        مگر از حال ما خبر داری؟
        نظری کن به پهلوی زارم
        بنگر این زخم ها که من دارم
        کج اگر می روم ز ناچاری
        می زنندم به ضربه ای کاری
        ساعتی پیش خورده ام شلاق
        آنچنانی که طاقتم شد تاق
        من همان بینوای بدبختم
        که نشــادُر نهند ماتحتم
        پس اشارت کنان به یک خر پیر
        گفت این را ببین خرِ بی پیر!
        آرزو کن که جای این باشی
        دائماً خفته بر زمین باشی
        خوش بحالش که فارغ از تَعَب است
        مرکبِ زیر پای مش رجب است
        مش رجب پیر و لاغر و سبُک است
        خرسواریش خنده دار و جُک است
        یک دو من پوست و استخوان دارد
        زورکی زنده است و جان دارد
        ضرب شصتی ندارد این بدبخت
        که بگیرد به مَرکب خود سخت
        خوش بحال خری که مَرکب اوست
        نیش او باز و خنده بر لب اوست
        پیره خر تا شنید این سخنان
        خاست از جای خویش ناله کنان
        گوش را زورَکی کمی شق کرد
        زانوش قِرّ و قور و تَق تَق کرد
        گفت الحق که جمله خر باشید
        از من خسته بی خبر باشید
        بنده هم یک زمان جوان بودم
        زیرِ بارِ گران روان بودم
        صرفِ من کرد مش رجب به شباب
        هفت کیلو نشادر و تیزاب!!
        "بارها" من کشیده ام گاری
        "بار"ها  برده ام به بیگاری
        بار بسیار برده ام شب و روز
        کمرم بی خودی ندارد قوز؛
        مش رجب نیز رنگ و آبی داشت
        توی دِه کهنه آسیابی داشت
        روزهـــا آرد بُردم و گندم
        بر درِ خانه های این مردم
        نه اُتُل بود و نه دگر وسیله
        نه دمی خواب در هُتل طویله
        شب که می شد به جای آسایش
        می شدم گرمِ کارِ فرسایش
        سنگِ سنگین آسیابِ رجب
        مرد باشی اگرکشی دو وَجَب
        بسته بودند ای دریغ، ای آه!
        دیده ام را به چشم بندِ سیاه
        به گمانی که در دلِ دشتم
        تا خودِ صبح دور می گشتم
        پس نخواهید جای من باشید
        فی المثل پا به پای من باشید
        هر خری خواست جای من باشد
        غافل است و به بخت خود ...ـاشد
        حال و روزی که این زمان دارید
        قدر دانید و شکر بگزارید!
        چه بسا خر که در قبال شما
        غبطه ها می خورد به حال شما
        یافت پایان چو خطبه ی خرِ پیر،
        سرِ خرها!  فتاده بود به زیر
        همه خرها به فکر رفته فرو
        چشم در چشم، خیره رو در رو
        که خری از طویله ی بغلی
        کرد آواز با صدای جلی
        که غم و غصّه بی ثمر باشد
        خر، خر است و همیشه خر باشد
        ناگهان در طویله غوغا شد
        نیش ها تا به گوش ها وا شد
        عرّ و تیزی ز عمق دل کردند
        دلشان غصه داشت، ول کردند
        خر تو خر شد چنان که شاد شدند
        همگی عضو حزب باد شدند
         
        *******
         
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5