سهم دل

مرغ دلم

چگونه نخواند

     در این هوای صبح ؟

      در این بهار ؟

که زمین

        زیبا ترین پیراهنش را

                                پوشیده است

وباران

       ناگهان

                                 عاشقانه می بارد

وعطر خیس نفس های رود

                     باغ را

                              به شکفتن می خواند

وعشق دیگر گناه نیست

و من

  هر روز می توانم

   سهم دلم را

                از سیب سرخ لبان فروردین

                                              بوسه بچینم

و حرف دلم را

بی هیچ استعاره ای

در کنار خیابان

       روی نیمکتی

                     آفتابی کنم .