خدایا ببخشا که شاعر شدم

چرا دل دوباره  خطر می کنی

مرا باز زیر و زبر  میکنی

تورا تاکجا من نصیحت کنم

چرا از نصیحت  حذر می کنی

تو این راه صد باره هم رفته ای

مرو راه رفته  ضرر می کنی

به من چه که تو باز عاشق شدی

مرا از چه بی بال و پر می کنی

بود چند باره شکستی زغم

خیالت شکستی هنر می کنی

رهایم کن ای عشق دل پیر شد

چرا از دل من گذر می کنی

خدا یا ببخشا که شاعر شدم

توبر حال و روزم نظر می کنی

من امشب زتو مرگ می خواستم

دوباره شبم را  سحر می کنی

تو در دی که دادی  دوایش بده

چرا عالمی را  خبر می  کنی