چند تك بيتى ،

به تو من چه گويم از تو،؟توكه اين توان ندارى،!

كه  ز تو  گله  گذارم ،!  نروى ز من كنارى،! 

هزاران گوهر پر مايه ونا ياب كف درياست،

ولى بى مايه وپيدا بروى آب كف درياست،

شوم آن ماه تمامى كه پوشيده شبت را،!

و ببوسم لب جامى كه بوسيده لبت را،!

خودت را فزونتر مپندار بر كسى،

چون مگس درفراز مپندار كركسى، 

زبانم قاصر از بيان دردم،

همى دانم كه دور تو بگردم، 

تك بيت مستزاد،

بار الها بازتر كن همه درهاى اميد،،،،،پر مرغان سپيد،

بهناز على زاده (كيميا) آلمان،