اولین دیدار

یک شب از شب ها ، دل آورد یاد او          با همان لبخند ، به روی شاد او

گشته بودم شاد و ناشاد در خیال             عشق جدایی دارد  و ، گاهی وصال

خاطر آمد ، اولین دیدار او                      دلبر او بود و شدم دلدار او

گفتمش ، لیلای من باش تا ابد               گفت ولی ، مجنون تر از تو کی بود

می دویدم بی خیال دنبال او                  هم دل و هم جان من بود ، مال او

پر نداشتم تا که پروازی کنم                  چون پرنده در هوا بازی کنم

آن همه غم رفته بود ا ز یاد من              کوچه ها هم می شنید فریاد من

بارغم درخش خش برگ های زرد            رفته بود از روح  و تن ، همراه  درد

 بی خیال از باد و باران و تگرگ              می خریدم از دل و جان ، همچو برگ

بر تنم هم ، باد سردی می وزید               سوز آن ، تا استخوانم می رسید

من چنان بودم ز شوقش در خطا             چون که نشناختم دگر ، سر را ز پا

 آ ن همه  دیدار ، به شیرینی گذشت        روز و شب می آمد و زود می گذشت

روز و شب رفت و ، ندیدم من به خواب      دل خوشی هایم ، حباب بود روی آب

تا که روزی ،  در کنار دیگری                 دیدم او را ، با  همان بازیگری

دام او صید کرده بود باز بی صدا             ماهی ساده دلی بی دست و پا

آمدم شیرین کنم ، این کام خود              دانه را دیدم ، ندیدم دام خود

چون خطا بود ، من به او دل بسته ام         بند و زنجیرش ، ز دل بگسسته ام