فرياد سكوت 5

گفتي ز غم خويش،سفربايد كرد

از اين تن بدنام،گذر بايد كرد

در حسرت پرواز،نمي خواهم ماند

بر خانه ي افلاك،نظر بايد كرد

از شب نهراسيم،كه در ابهام است

راهي ز دل شب به سحر بايد كرد

يك عمر نرفتيم و مي ترسيديم

فهميده ام امروز،خطر بايد كرد

در دامنه ي خاك،نباشد راهي

انديشه ي پرواز،به سر بايد كرد

در وهم شب و ترس نمي بايد ماند

وز اين همه تكرار حذر بايد كرد

در ساحل آرام اگر چيزي نيست

در جوشش امواج اثر بايد كرد

هرگز نهراسيم ز خود بگذشتن

انديشه از اين خاك به در بايد كرد

با ضربه ي شمشير نمي ميرد غم

او را به سر تيغ هنر بايد كرد

هامون شود آرام كه چون ياد دوست

بر همهمه ي ترس سپر بايد كرد