حسرت پرواز 13

در غم سرد شب شهر خيال

آتشي از شعر ،برپا كرده ام

درتب باراني ابر محال

ازشرار گريه پروا كرده ام

چاره ي سردي خاك و خاكيان

در مي و ميخانه پيدا كرده ام

من پشيمانم از آن كاري كه من

بهر آبادي فردا كرده ام

همسفر با هجرت گل گشته ام

گرچه با پاييز ها تا كرده ام

شب نشين بودم اسير شب شدم

تا دلم،همدرد شبها كرده ام

ديشب اندر خانه ي رندان مست

خلوتي با جام شيدا كرده ام

خوش بود هامون كه اين ديوانه دل

در دل شيداي تو جا كرده ام