جور زمانه

شاید آن موقع که سهراب نوشت ،

چشمها را باید شست ،

جور دیگر باید دید ،

خبر از وضع پلید و غم دنیا نداشت ،

به تبع از دل سهراب ،

چشمهایم شستم ،

جور دیگر دیدم ،

همه نزدم چون گلی افتاده ،

 با دلی چون قلب مادر زاده ،

در جهانی بی خار ،

زندگی را سپری می کردم ،

آنگه به خبر آمدم از جور زمانه ،

که به جان و بدنم شد غم و خوار ،

موهای سرم نیز به تقلید ز دندانهای کم ،

رنگ بی رنگی به خود افزودند ،

دگر آن وقت به زیر دو کمانم ،

نه هست چشم ،

که بشورم و دگر جور ببینم ،

و در آن فهمیدم ،

که جهان جای فریب است و ریا ،

چه کرم دار فقیر ،

چه غنی بی کرم .

آن زمان بود که من فهمیدم ،

تا نیاید قائم ،

زندگی زیبا نیست .

پس به دنبال دو بیتی گشتم ،

که ز سهراب شکایت دارد :

شاید آن روز که سهراب نوشت ،

تا شقایق هست زندگی باید کرد ،

خبری از دل پر درد گل یاس نداشت ،

باید اینجور نوشت ،

هرگلی هم باشی ،

چه شقایق ، چه گل پیچک و یاس ،

تا نیاید مهدی (عج) ،

زندگی اجباریست ...