حسرت پرواز 10

يك شب ز غم چشم تو شد قصه اي آغاز

پر مي زدي و در دل ما حسرت پرواز

آن شب كه رخ ماه تو از ديده جدا شد

دانسته كه سويت بشود روز دگر باز

نالانم از اين فال پر از غربت عالم

با غصه بنا گشته در اين حنجره آواز

آن شب كه به صد ناز و خرامان گذرم كرد

گفتا كه مرا ناز جهان بوده به صد راز

من خسته تر از پيري پيران جهان

با اين دل رنجيده چگونه بكشم ناز

بشكستم و اندر قفس شب ننشستم

اينگونه كه با تار شكسته بزنم ساز

جان را به چه قيمت به كف آوردم و گفتي

در راه خطرناك شب عشق،تو سرباز

بگذر ز سياهي شب اي ديده ي هامون

از اين همه ظلمت تو بيا در دل خود تاز