عشق عریان !

مهـرت فروغ جــان و دلت باغ ارغوان

                                   فرتوتِ سالخورده به عشقت شود جـوان

ای دلفـروز و دلبـــر و دلـدار و دلفریب

                                   چشمــــان بی بدیــــل تو آیینــه ی روان

همتــای چشــم نرگســی تو نخــوانـده ام

                                   در قصـه های خواب و خیالات ارسلان

آلایشـــی به دامــن پاکت نبـــود و نیست

                                   بنشیـــن به دامنـــم بنشـــان آتشــی گِران

خشکیــده لب به شبنــم اشکـم نظـر مکن

                                   تـا بــر نچینـم از لب تو عشــق جــاودان

از رنــج روزگـــــار شکـــایت نمـی کنم

                                   تا همــدلیــم و همنفـس و یـــارِ همــزبـان

آنـــدم کـه بــی مقــدمــه از در درآمـــدی

                                  دل در کمنـــد بود و شـد از چلّه ی کمـان

اکنـــــون اگرچـــه بیکـس و تنهـا و بیدلم

                                   ای کـــاش بگـذری به دلـــم باز بی گمان

شیریــنِ مـن! به تیشـه ی فرهــاد در نگر

                                   بشنــو نــــوا و نالــــه ام از حنجـر زمان

بی تو به کام و جام، شـرنگ است انگبین

                                  شهد است با تو در دل وجان جام شوکران

دیــری ست در کمیــن نگــاهت نشستـه ام

                                   اکنــون که در گـرفت بیــــا! بیشتر بمـان!

بی شک گنـــاه عشـــق بشــویـد ز دفتـرم

                                   عشقی که باختـم به تو عریان و بی امـان

ما سـر سپرده ایم و سـر از دل خطا کنیم

                                   ای وایِ دل کـــه رفت بـه بالای خیـزران

واحـــــــد! دل از دیـــار دلارام بـر نگیــر

                                   در شمع او بسوز و دل از دیــده وا رهان