شکستم از بی وفایی نبود

گر   چه   بگذشت  ز من شور  جوانی  گُل من

تو چه دانی که چه رفت بر سر این  منزل   من

خاک  کوی  تو  عزیز  بود ،  مرا   سرمه  چشم

چون تو رفتی مه من،سخت شکست این دل من

روز  و  شب  در  طلب  مهر  تو  بودم که نشد

اینچنینش   بسرشتست   است   ،خداوند گِل من

وعده  دادی    مه   من   بَل   به وصالم برسی

نرسیدی تو بر این وصل،چه  شد   حاصل  من؟

گر  خدا   پُرس  کند  مهر تو  را   روز  پسین

تو  چه  گویی ؟ تو  چه دادی  که بُود قابل من

مهربانی  که  بود     شیوه     هر    انسانی  

مِهر  کردی  صنما ، چوُن تو  شدی قاتل  من؟

هر چه گویم ز تو و مهر تو  در  این  درگاه

آریا را چه شدست؟ او   سبب  باطل    من