ظهـــور بارانی

چه تماشایی و زیباست سقوطش به زمین ،

چو مسافر ، خسته ،

پر و بالش ز برای سفری خوش بسته ،

و بشوید دل و جان غمین .

چه دو چشمان تری ،

که به آغوش برایش بازند ،

شاید آید خبری ،

تا ز شادی می و ساغر سازند .

همه باشند به کمین ،

دگر آن است که وقتش برسد ،

کند احیاء دلی مرده ز غم ،

ز همین حال صدایش برسد ،

بزداید زمان را ز سم ،

چو بیاید ز برین .

چه ظهوری زیبا ،

همچو باران پر از عشق و وفا ،

پر از منتظران ،

همچو باران پر از تشنه لبان ،

پر از یاد و وفا ،

پر از خیسی چشمان ،

پر از چشمان حیران ،

همچو باران .