الهی نامه

الهی نامه

الهی بر درت دائم نیازم                                        

  گنه کارم بگو چاره چه سازم

الهی زار و گریان و پریشم                                    

بی قرب و وصل تو مست و حریصم

الهی شر شیطان در کمین است                           

   سپاهش دشمن اهل یقین است

الهی بند نفسم را نگه دار                                       

عیوبم را به چشمم در نظر آر

الهی عاشقم کن عاشق خویش                              

  ز خود بگسسته ام کن همچو درویش

الهی نور و علم و حکمت افزا                                

عنایت کن به جان و عزت افزا

الهی تار و پودم را جدا کن                                   

 ز خویشم فانی و در خود بقاء کن

الهی امتحانم را کن آسان                                     

که کبر و ادعا گیرد گریبان

الهی کفر و جور وجزع و فزعم                            

ز بس در فهم ذاتت  پست و فقرم

الهی طاعتم ده همچو اشجار                                 

که دائم سربزیرند   در بر یار

الهی قلبمان  کن ،  همچو دریا                             

  که از عشقش بجوشد موج و غوغا

الهی سفره ام را کن منزه                                       

ز هر بیش و کمی باشم مفرح

الهی روزیم را کن به عقبی                                   

که کف باشد مثال دار دنیا

الهی غایتم را کن سلامت                                    

  بنوشانم زخود جام رضایت

الهی غافل از مرگم مگردان                                

  قیامت را به یادم زنده گردان

الهی لطف تو دائم عیان است                              

  همه ذرات عالم در بیان است

الهی  حاسبم کن بر حسابم                                   

که  اعمالم  نگرداند عتابم

الهی طالعم را کن درخشان                                   

ز پیوند دلم با نور یزدان

الهی دم به دم در توبه ام دار                                  

  که نادانم زجاه و شوکت یار

الهی واله ام از مهر و قهرت                                   

سر اپا سجده ام ، خاضع ز بهرت

الهی طاعتی خالص عطا کن                                 

مرا در بندگی چون مصطفی کن

الهی چون علی   طوفنده ام کن                            

  به درک مصطفی کوشنده ام کن

الهی فارغ از درد و غمم کن                               

  اسیر و عاشق و زار و تبم کن

الهی کبریایی، ذوالجلالی                                     

بشو بر درد و درمانم دوایی

الهی نام و یادت درد و درمان                              

به جز ذکر تو من دائم پریشان

الهی  هم شفایی، هم دوایی                                  

  خداوندا، خدایی  تو،  خدایی

الهی سوز و سازم، اشک و آهم                            

پناهم ده، پناهم ده، پناهم

الهی حاسدان را خود جزایی                                

  ندانم بر من عاصی چه خواهی

الهی ناله ام رنگ از رخم برد                                

یقین در بند تو، باید ز خود مرد

الهی خاطری آسوده دارم                                      

ز بس ذکر تو آید بر زبانم

الهی خادمم کن بر عزیزت                                   

به زنجیرم کش از لطف مزیدت

الهی خلقت از فعلم مرنجان                                  

رئوفم کن که آید   یاد رحمان

الهی قطره ام من، کن تو دریا                            

  که کس از غیر تو  هرگز مبادا

الهی طاق بستانت بهشتم                                    

  زیاد و نام تو دائم بهشتم

الهی چشم و گوشم را صفا بخش                            

عزیزم کن به خود وز خود ندا بخش

الهی نامه ام بگشوده گردان                                   

که آخربین نگردد مات و خسران

الهی هر دمم گردان عنایت                                  

  که بازش سوی تو آید اطاعت

الهی کافر از خویشم  بگردان                

که کفر از خود یقین گردم مسلمان

الهی شادیم را کن عذابم                                     

  اگر نفسم بود فرمانروایم

الهی دیده ام را کن مصفا                                       

به احرام نظر تا عرش اعلی

الهی فرش ما را کن تو عرشت                             

  که گرد قائمت آییم و عبدت

الهی بنده مان  کن نزد ساقی                                 

که او طوطی تو، ما جمله زاغی

الهی خاکم از دنیا سوا کن                                   

  به پای احمدت ریز و رها کن

الهی قوت اندیشه ام ده                                         

 چو سان سرو و کهن صد ریشه ام ده

الهی ریشه ام را جان ده از دین                             

  که باشد  میوه ام  آمین آیین

الهی رسته از هر بسته ام کن                                  

به خود پیوسته و وارسته ام کن

الهی دیده ات بر ما عیان است                              

منم کورم وگرنه مصطفی هست

الهی دانشم ده، دانش قلب                                    

که پای درگهت افتم چو یک کلب

الهی صامتم کن از هر آن گفت                            

که راز بندگی باشد ز بشنفت

الهی سرخوشم کن بهر طاعت                              

که این دنیا بود دار ملامت

الهی غیرتت بر وعده ات حتم                             
جهان گردد ز فجر قائمت ختم

الهی عارفان چون شمع راهند                              

یقین در بند زلف شاه  ماهند

الهی فکرم از ذکرت بجوشان                               

به کامم مستی عشقت بنوشان