مهتاب به شب گوی که دیگر نیاید

تقـــدیم به دلیـــــــــــر مرد جنوب کشورم:استاد میثـــــــــــم دانـــــــــایی

ابریشم ایم...اما خریداری نداریم

ما کرم شب تابیم  و انواری نداریم

در مسلک مستی خیره ماندن عشق

پیکر به نوریم ...بر پروانه نتابیم

افسوس خوردن نیاموختیم ز اول

حاجت روا کردیم و از اختر ستاندیم

هر گلی را کز درون باغ چیدن

بنشانده بر خاک و بر ایوانش نهادیم

در طلب صبح که آید بر این بام

خاکستر شب را بر این باد نهادیم

شاهدی نیست که گوید وصف حال

ما رندان مستیم ز شب بیزاریم

مهتاب به شب گوی که دیگر نه آید

پیمانه ما پر شد و مستی ندانیم