مه لقای فراموش...

دیشب که شب ستاره در آغوش می کشید

بر خلوتش سیاهی و تن پوش می کشید

در گوش نازدانهء خود قصه می سرود

آری صدای عشق تو در گوش می کشید

تا اقربا نگاه حریصی نکرده اند

با بوسه ها می از سر لب نوش می کشید

در خلوتی نشسته تماشای بوسه را

چشمم دو چشم خیره و مدهوش مکی کشید

با خط و خال تیره که چون روزگار من

تصویر مه لقای  فراموش می کشید

او مه لقای خود به برش بود و قلب من

از هجر یار علامت مغشوش می کشید

با عشقبازی شب و مهتاب ماه روی

چون سیر و سرکه قلب منم جوش می کشید

من ماندم و خیال نگاهت به دیده ام

اشکی که با خودش همه جا دوش می کشید....

(بداهه)