به چین دامنت

چنان در شعله میسوزم بدونت در بیابانها

شبیه آتشسوزان جنگل در نیستانها

خدا می خواست تا از من تو امشب دورتر باشی

که تاآتش بیندازم به باغ و دشت ومرجانها

چنانم عاشقت امشب که حتی سعدی چشمت

چنین مرد غزلگویی نمی بیند به دورانها

به چین دامنت ازبس که بوی پونه خوابیده

که خوشبوشد شب از پرچین دامان تو گلدانها

بدون روی تو ای لیلی چادرنشین من

شبیه بید مجنونم که میرقصد به توفانها