تشکر وتمنا

شاد کن یا رب به فضل خود، دل و جان مرا

بـرکتی بسیار عطـا کـن، سفـره نـان مــرا

من که دربازار عــرفان، هیچ نـدارم مشـتری

بـازرسـان اهـل علـم بستند، دکـان مــرا

دوست دارم همنشین شاعران بـاشم مدام

در جوار اهل شعـر، یارب بـده بنیـان مـرا

گر چه هستم کمتر از ذره، میان اهـل شعر

همٌت آنها بلند است و همی خـواهـان مرا

سرورانی که مـرا در جمعشان جـا داده انـد

دست حق همراهشان، باشند چنان سلطان مرا

خـوب میـدانم نـدارد هـیچ ارزش، شعر مـن

ای خوشا گویند عیبم را، نباشد هیچ شایان مرا

میشوم مـمنون ز آنهـائی کـه ارشـادم کنـند

بنده خود میکنند، بـا آن همه احسـان مــرا

چونکه گمنام را تخلص کرده ام من انتخاب

فاقـد پـیراهــنم، خــواهــد گریـبان مــرا