دیوار

ای کلاغ پیرِ پردانش

ای که می گویند از هرگوشه ی دنیا خبر داری

ای که می بینی

ای که می دانی ولی

جز تک هجایی گُنگ و نا مفهوم

نیست گفتارت

گاه کم گویی و گه بیهوده با خود می کنی آشوب

آه، زجرم را نمی بینی

آه، دردم را نمی دانی؟

آه،

ای که می گویند مرموزانه از عالم خبر داری

من در این محصورِ تنگِ بیخبر دیوار

می پوسم

کاش از آن بالای ترس آور

به من می گفتی از

آن پشتِ پرتردید

آنچه می دیدی به چشم خویش

راستی در پیش چشم تو

میانِ ارتفاعِ

 کاج تا دیوار فرقی نیست؟

کاش می شد از بلندِ سختِ این این دیوار

همچون کاج

بالا رفت

کاش می شد آن طرف را دید...