یادت فراموش

عکس ِ تو ، بر عکس ِ  تو، دائم در آغوش ِ من است

حرف ِ تو ، مانند ِ گل ، آویزه ی گوش ِ من است

دست ِ تو ، ویرانگر ِ  آبادی ِ  مینای ِ  من

نام ِ تو ، کهنه شرابی ، باده ی نوش ِ من است

ماهی ِ چشمان ِ تو ، دریا نَوَرد ِ  قابلی  ست

سِحر ِ تو ، چون طعمه در قلاب ،بهنوش ِ من است

نرم نرمَک می روی در جاده های ِ باورم

میزبان ِ مقدَمَت ، گل های تَن پوش ِ من است

دردهایم یک به یک  از خار ِ چشمانت کِشَم

ناز ِ یک لبخند ِ تو ، صهبای  مدهوش ِ من است

سَر کِشَم  از باده ی ِ عشقت ، بسوزانَد تَنَم

این شب ِ آشفته از یادَت فراموش ِ من است

گم شوم در خاطرت ، در آرزوی ِ وصل وباز

دیده پوشی جُرم ِ من ، رؤیای ِ مخدوش ِ من است

92/10/5

دلشید..