کاروان

روی نی سالار عالم میرود 

پشت او خواهر پریشان خاطر است

بغض انان در غدیری ریشه داد

کز علی اصغرم نگذشته اند

کودکی با خود بگوید این سخن

گر عمویم بود بازم میزدید ؟

جرات امروز خود را از کجا اورداید 

از سر بالای نی ؟

از لب عطشان بابایم چطور

کودک شش ماهه ای که راه را از بر نداشت

روی نی صلانه صلانه برفت

مادرش پایین نی فریاد زد 

اصغرم بالای نی هستی نترس

ان عمویش بالای نی می گفت با شرمندگی

اصغرم شرمنده ام ابی ندادم من تو را

چون حرامی تیر زد بر مشک من 

روی تو امد جلوی چشم من

اصغرم شرمنده ام شرمنده ام

در خرابه گریه ی یک کودکی بالا گرفت

او بهانه های بابای خودش را می گرفت

خواب را بر گزمه ها کردش حرام

چاره ای کردند ان نامردمان

سر بابا و قلب کوچک و هق هق ساکت شده

مادرو یک شهر شام و زینب تنها شده