خزان

فلک از زردی رنگش نشان داد

خزان راتکیه بر تخت کیان داد

درختان روبه عریانی گرفتند

برای رویش سبزی توان داد

همه مرغان عالم در هیاهو

پرستو دل به ترک اشیان داد

به هرجنبنده ای بهرحیاتش

برای فصل یخبندان امان داد

دراین احوال دیدم عاشقان را

به دردی تازه اماارمغان داد!

دریغا این تن فرسوده ما

به هرفصلی زبنیانش زیان داد

دل ما درمیان راه جوانی

شکست وتن به پیری رایگان داد

بهارعمرما طی شد ولیکن

خزانی امدودردی گران داد…….

…………………………………………

           دیگرپرواز پرستوان مهاجر،

                     برفراز این شهر خاطره شدند......

                                   بعد از تو،حتی

                                           فضای شهرهم،

                                                          مسموم است........