آمدی لیلا ....ولی دیر آمدی

آمدی لیلا ... ولی  دیر آمدی

دلخوشی ها رفته، دلگیر آمدی

آمدی لیلا...  بهاران  رفته اند

لاله ها از لاله زاران    رفته اند

آمدی لیلا ...نوای شعر نیست

در دلم دیگر  هوای شعر نیست

نیست آن ذوقی که دلهامیگرفت

از شما با عشق  امضا میگرفت

آن صفا و حرمت دیرینه نیست

آن شکوه خنده در آئینه نیست

راستی ماندست در جانت هنوز؟

خاطرات خوب تهرانت  هنوز؟

آن خیابان عالمی احساس داشت

لحظه هایش بوی عطر یاس داشت

راستی آن کوچه ی بن بست هست؟

آنکه دل ها مان بهم  پیوست  هست؟

کوچه در آن روز حال نور  داشت

جویبارانش   زلال نور  داشت

راستی حالی به حالی دیدمت

با نگاهی  پُر  ز خالی دیدمت

شعرهایت پر ز   آه و غصه بود

لیک سرشار  از هزاران قصه بود

خاطرت تا انتها   پاینده  است

تا غزل زنده ست با  من زنده است

رد  امروزم   چه پی گیر آمدی

آمدی لیلا... ولی    دیرآمدی

=====

برگی از دفتر روزانه ی

«بخاطر چشمانش»