زیر آوارهای شهر ویرانی

به سرانجام تلخ یک پایان
به سرانجام مرگ میمانی
من تو را تا ابد آرزو کردم
تو ولی تا همیشه سرد می مانی
ناگزیر از تو و بی تو
مانده ام زیر آوارهای شهر ویرانی
تا کجا می بری تو مرا؟؟
تا به کی تا به کی پریشانی؟؟
دیرتر از هنوز می آیی
زودتر از هنوز خواهی رفت
بی خیالِ رفتن ها
مثل یک قهوه ،تلخ می مانی
چه شود در همین لحظه

چه شود در همین یک بار
بی زمان، بی مکان و بی تکرار
ماندنت را  به آغوشم
ماندنت  را در اغوشم
با تب بوسه ای شیرین
جاودانه و مانا
تا نفس ها هنوز هم باقیست
تا زمین هست و
من هستم
روی دفتر ایام
طبق تاریخ شیدایی
بی کلام و بی گفتار
با نگاهی به ثبت برسانی