مرغک

من از این مرغک بیمار بدم می آید

روزمن کرده شب تار بدم می آید

کنج ویرانه که او چشم بدردوخته است

من از این مرغ گرفتار بدم می آید

همه روزوهمه شب ساخته ام با غم او

که من ازاینهمه تکرار بدم می آید

با غم دل که مدارا بکنم من تا کی

که من از اینهمه اجبار بدم می آید

گفتم عاشق نشو دیوانه مگر میمیری

از برمن همه دم شد که طلبکار بدم می آید

گریه شد کاردلم تا به قیامت چکنم

میکند عشق خودش را همه انکار بدم می آید

دلت(عرفان)  به چه خوش کرده ای اکنون توبگو ؟

من شدم نقطه پرگار بدم می آید