جهان است شادان ز گفتار نبک

جهان  نیک   گردد  به گفتار پاک

روان را  بشو  تو  به   پندار پاک

چو شستی  روان را تو ای مهربان

ببینی  به  خود  مهر  و   کردار پاک

بزرگم   چنین گفت: جهان  شاد  کن

بگردد جهان خوش، ز   رفتار  پاک

چو کردی چُنین  جان من، نیک دان

سَبُک می  روی ، پیش   دادار  پاک

اگر  غیر از این  تو  نمایی ، بِدان

نبینی  خوشی  تو، ز  دیدار  پاک

نخواندست   مرا ،  اشرف  کائنات؟

پس از صُنع من، آن   جهاندار  پاک

تو  ای  آریا، گر  که خواهی خوشی

چنان  کن  که  باشی تو جاندار پاک

       دیدارِ  پاک = روز رستخیز

      جاندار پاک =انسان به چَم راستی

        چَم راستی=معنی واقعی