امشب برای دل چه بیابم بهانه ای

امشب برای دل چه بیابم بهانه ای
من با کدام دل بسرایم ترانه ای
تا بند بند من زچه از هم گسسته است
افتاده است بر تن من موریانه ای
کو آن بهار دلکش و ابیات عاشقی
دیگر به دل نبود ز عشقم نشانه ای
گویا که سیل تن همه از جای کنده است
ای کاش میشدی که شوم رودخانه ای
اخر کجاست شور و شر و مستی و غزل
شاید کلاغها در ان کرده خانه ای
اخر کجاست عشق که غم زایدم شبش
تا صد غزل بگویدت او بی بهانه ای